Japan - samoubistva

Kada se dodje do statistika, Japan je u vrhu zemalja po broju samoubistava.

Dok druge zemlje imaju sluzbe, hotline, lekare, socijalne radnike, psihologe za mentalne stvari, Japan cak nema ni rec za takvo stanje.

"My head sick" je dokle to ide po obicnom narodu u lokalu. I sam sam imao taj slucaj gde mi je jedan takav udenut u tim. On je OK, dokle god ga drzim 9-5 i pazim da nema mnogo prekovremenih.

Jednostavno, ocekuje se da svako svoj licni problem resi sam, da "try harder" i niti neko ocekuje da se on nekome obrati niti on ima nameru. Kuvanje u sebi.

Clash tradicionalne kulture i danasnjeg stanja ali tako je.

Da u ostalim bogatim zemljama povuku i otpuste sve koji rade sa mentalnim zdravljem, sta bi tamo bilo?

Jedna gadna ali zvanicna i (mislim priblizno) tacna racunica, dosla sa Zapada, kaze da svako samoubistvo u Australiji kosta drzavu 1.2 miliona dolara.

Po istoj racunici, u Japanu, jedva 500 hiljada dolara.

Tu se uzima u obzir potencijal samoubice koji nije ostvaren za preostalog zivotnog veka, u zaradi, porezu, generisanju traznje za celo drustvo.

Tu onda vidimo - da je dobar deo samoubica u Japanu vec presao svoj produktivni vek = starci i zato , po toj kako god nemilosrdnoj racunici - njihova samoubistva kostaju "samo" 35% australijskih.

Dok Zapad nema kud vise da se siri u asistenciji kod mentalnih oboljenja, Japan tek treba da uspostavi takve sluzbe. Mozda, za pocetak, i da nadje rec za mentalna oboljenja koja vode suicidu i dijagnozu za njih.

Samo kad bih ja mogao da im naredim.

Interestantno Yoyogi. Nisam znala da u japanskom jeziku ne postoji rec "samoubistvo". Izgleda da je taj cin veliki tabu u Japanu. Mada, to isto moze da se kaze i za bilo koju drugu zemlju koja ima, kako ti kazes sluzbe koje se bave mentalnim zdravljem stanovnistva. Samoubistvo je za vecinu ljudi potpuno nerazuman cin, ali za onoga ko se odluci da sebi oduzme zivot to je jedino resenje da se "prekrate muke". Ipak, Japan je cini se jedinstven u svom negiranju postojanja tog stanja svesti, cim ne pruzaju nikakvu pomoc onima koji su u ocajnom psihickom stanju. Koliko sam shvatila ti to objasnjavas kulturoloskom razlikom od Zapada.

Nemaju rec za mentalne poremecaje. Kazu "my head sick".

Negiranje je osnovni sastojak toga, negira se ono sto se kod nas kaze "puko si" i da ti treba pomoc. Nego, nauceni su da se sami trude, jace i jace. To im je u kulturi i to je bilo dovoljno do pre 50-60 godina.

Zemlja sa najboljim zdravstvenim sistemom na planeti, toliko dobrim da je jednostavno predobar, bi sigurno uvrstila i snazne sluzbe za delovanje sa mentalnim poremecajima koji dovode do samoubistva. Jednostavno, nema pritiska i zahteva "iz baze", oni koji odlucuju su i sami isti takvi, nauceni na isti nacin kao i "baza" i tako zajedno gledaju statistike o samoubistvima koja se desavaju a slabo se sta preduzima.

U regionu Tohoku (to je vece od Vojvodine, tu je bio zemljotres i tsunami) je 2010. bilo 43 samoubistva.
Od marta do juna 2011. je bilo 240. To je ekstremni postraumatski stres nakon zemljotresa.

Bilo je slucajeva da preziveli clan porodice posle mesec dana (verovatno) pomisli: sta cu ja u ovom sklonistu? Zena i deca poginuli, kuca zbrisana, posla nema. Dokle ovako i zasto? Njima su muke trajale nekoliko minuta a meni ce ovako doveka. More, odoh ja kod mojih, sta cu ovde sam.

Ima li statistika o uzrocima i povodima za samoubistvo. Ako se ta mentalna stanja ne priznaju, ne leče, teško da ima i prave statistike, ali možda neko ipak prati makar na bazi pretpostavki. Ovde vlada mišljenje da se Japanci ubijaju zbog časti, osećaja odgovornosti, nikad se ne pominje osećaj bezizlaznosti i slično. Kako najbliža okolina reaguje na sam čin, ima li osećaja krivice kod njih?

Quote:

---

Originally Posted by Div

Ima li statistika o uzrocima i povodima za samoubistvo. Ako se ta mentalna stanja ne priznaju, ne leče, teško da ima i prave statistike, ali možda neko ipak prati makar na bazi pretpostavki. Ovde vlada mišljenje da se Japanci ubijaju zbog časti, osećaja odgovornosti, nikad se ne pominje osećaj bezizlaznosti i slično. Kako najbliža okolina reaguje na sam čin, ima li osećaja krivice kod njih?

---

Ovo prvo: "Ako se ta mentalna stanja ne priznaju, ne leče"

Priznaju se i lece se - ako se neko pojavi i kaze da mu to treba. Otprilike kao u Srbiji alkoholizam. Na sve strane imas spricerase i cirkatore koje niko niti leci niti smatra bolesnima, ako su mirni pa cak cak i ako su umereno nasilni ili nezgodni. Ako neko od njih ode u kliniku za alkoholizam, oni ce ga prihvatiti.

Kako prodjes kroz godine starosti samoubica tako se i razlozi menjaju. Osecaj odgovornosti, samooptuzenje za neuspeh, depresija, to je medju mladjima i radno aktivnima glavni razlog.

Bezizlaznost je medju novonastalim nezaposlenima ili duboko zaduzenima (i to se desava, pogotovo sa non-banking firmama koje daju zajam sa visokim kamatama i imaju "uterivace" dugova).

Osecaj beskorisnosti medju upravo penzionisanim "shock troops of the Japanese economic miracle" koji odjednom ne znaju sta ce sa sobom posle 40 godina danonocnog rada. Od pre 10 godina kada su oni poceli da se penzionisu i broj samoubistava u toj starosnoj grupi se povecao.

Kako najbliza okolina reaguje? Osecajem krivice samo iz drugog razloga: sto je njihov samoubica nekome naneo neprijatnosti. Tako i zeleznica u Tokiju, jedan od najrasprostranjenijih nacina samoubistva je da se baci pod voz, ispostavi 100-200 hiljada dolara racun porodici samoubice i ovi to moraju da plate.

Zemljotres i tsunami 11. marta 2011. su ostavili 1,500 dece bez jednog ili oba roditelja. Za njih organizuju posebnu paznju i sada se pokazalo nesto sto me je iznenadilo: u celom Japanu ima ukupno 300 (tristotine) decjih psihologa na 125 miliona stanovnika. Mislim da ih samo u Beogradu ima vise od toga.

To potvrdjuje ranije izneti stav - da su samoubistva nekada ritualna postala cesca od industrijalizacije (zadnjih 60 godina) a opsta drustvena infrastruktura se nije menjala sa novim zahtevima, cak se nije ni shvatalo da ista treba da se menja.



Thursday, Sep. 8, 2011


Mental care centers planned for kids orphaned by disaster
Kyodo
The welfare ministry decided Wednesday to set up mental health care centers for children who lost parents to the March disaster in Iwate, Miyagi and Fukushima prefectures, ministry sources said.



The Health, Labor and Welfare Ministry has concluded that such facilities are necessary to enlist more psychiatrists and provide thorough care to more than 1,500 children now without one or both parents.

The program will be financed by ¥2.7 billion earmarked for that purpose in the first extra budget following the disaster.

Among children aged 17 and younger, there were 234 orphans as of Aug. 31 — 93 in Iwate, 120 in Miyagi and 21 in Fukushima.

Another 1,295 children lost one parent — 445 in Iwate, 711 in Miyagi and 139 in Fukushima.

The ministry believes their mental condition could take a turn for the worse over time.

However, there are only about 300 child psychiatrists in Japan and many child counseling centers are also short of mental caregivers. To make up for the shortage, the new care centers will create a system to bring together local school counselors, experts at child counseling offices, pediatricians and volunteers to exchange information.

A care team will be formed in each municipality to continue offering help while monitoring the mental health of the children, who have moved in with relatives or begun living with only one parent.

The mental health care centers will also conduct study sessions and provide on-the-job training for caregivers, including counselors and volunteers, to enhance the quality of the care services.

Juce vidim u vestima, B92, da Srbija ima 200 nezaposlenih psihologa.

Ceo Japan (sa 125 miliona stanovnika) ima ukupno 300 zaposlenih psihologa i nijednoga na birou.

Tokyo, Yamanote line, jedna od arterija gradskog prevoza, vozovi idu na 3 minuta, dugi su po 300m.

Kada voz ulazi u stanicu, da bi se zaustavio tacno na crtu, da i zadnji vagon bude tacno tamo gde treba, on usporii i stane. Ali pri ulazu u stanicu pre usporavanja, brzina prvog vagona je bila 80kmh. Na njega. na taj prvi vagon, naskacu samoubice, ne bacaju se pod voz. Posle jednog takvog incidenta:

http://srbijadotokija.com/pics4/2014...esuicide01.jpg

Da se to spreci, stanice su pocele da dobijaju ovakav bedem. Prva je bila Shinagawa, mesto desavanja 1-2 puta mesecno, ima ovu ogradu koja se automatski otvara kada voz stane.To ne moze da se preskoci.

http://srbijadotokija.com/pics4/2014...esuicide02.jpg

Vec je receno, porodici samoubice se ispostavi racun, zestok, koji moze da bude i 200 hiljada dolara. Da ih ojadi. Nema tu "on je svoj covek", ima da se plati, makar se prodalo sve sto se ima i zbrise ustedjevina.

U knjizi "Learning to bow", Bruce Feilera, koji je predavao u Japanu 1 godinu (govori japanski) stoji malo poznat podatak: jeste japanska rata samoubistava duplo veca nego americka ali je taj odnos u starosnoj grupi 15-14 godine obrnut: duplo vise tinejdzera u Americi digne ruku na sebe nego u Japanu. Vise i u Svedskoj, Svajcarskoj, Danskoj, nego u Japanu.

Godinama je cilj drzave bio da se broj samoubistava smanji na ispod 30,000 godisnje i nije im uspevalo. Sada, godinu za godinom, to je ispod zadate vrednosti i sa tendencijom smanjivanja. Ne znam sta su uradili ili je, koje vec hteo, zavrsio posao pa ih je sada manje.


No. of suicides in Japan falls for 6th straight year
NATIONAL MAR. 18, 2016 - 03:20PM JST ( 16 )TOKYO —

The number of suicides in Japan decreased for the sixth straight year in 2015, falling 5.5% from the year before to 24,025, the National Police Agency said Friday.

The number of suicides related to the 2011 major earthquake, tsunami and nuclear crisis came to 23, up from 22 in 2014, with those in Fukushima Prefecture accounting for 19 of them, according to the police data.

Three others were in Iwate Prefecture, and another was in Miyagi Prefecture, it showed.

The suicides in Fukushima accounted for more than 80% of the total disaster-linked suicides for the first time, reflecting effects of the prolonged evacuations due to the meltdowns at the Fukushima Daiichi power plant, government officials said.

“People becoming distressed or isolated at places they evacuated to could be a cause” of the suicides, said a Cabinet Office official analyzing the data.

By age group, people in their 70s accounted for the largest portion among the disaster-linked suicides with seven, followed by five in their 60s and four in their 40s and 80s, respectively. One was in his or her 20s, the data showed.

Thirteen of them killed themselves over health reasons, while six cases involved family problems, according to the data.

© KYODO